Ο Σταύρος Ψυχάρης τόλμησε και οφείλουμε να το αναγνωρίσουμε. Σήμερα το “Βήμα” σπάει μία παράδοση 90 χρόνων και για πρώτη φορά στην ιστορία του, συμφωνεί με αυτά που έγραφε στο παρελθόν.
Το γεγονός είναι συγκλονιστικό, αφού μέχρι σήμερα ανά πενταετία, οι αρθρογράφοι της εφημερίδας έριχναν μαύρη πέτρα πίσω τους και καταδίκαζαν αυτά που με πάθος υμνούσαν.
Ο Σταύρος Ψυχάρης συναντά την παράδοση και εκτός από τους ύμνους στον Κώστα Σημίτη, πλέκει το εγκώμιο του Απριλιανού καθεστώτος ως προς την σύγκρουση με τα συμφέροντα και τους προνομιούχους που λυμαίνοντο το δημόσιο χρήμα. Στέλνοντας για περίπατο τα “σταγονίδια”, τα “χουντικά φαντάσματα”, τους “αντιστασιακούς” και τους ήρωες του Πολυτεχνείου που υμνούσε στο ενδιάμεσο. Παραθέτουμε αυτούσιο το εδάφιο από την σημερινή του στήλη:
Το γεγονός είναι συγκλονιστικό, αφού μέχρι σήμερα ανά πενταετία, οι αρθρογράφοι της εφημερίδας έριχναν μαύρη πέτρα πίσω τους και καταδίκαζαν αυτά που με πάθος υμνούσαν.
Ο Σταύρος Ψυχάρης συναντά την παράδοση και εκτός από τους ύμνους στον Κώστα Σημίτη, πλέκει το εγκώμιο του Απριλιανού καθεστώτος ως προς την σύγκρουση με τα συμφέροντα και τους προνομιούχους που λυμαίνοντο το δημόσιο χρήμα. Στέλνοντας για περίπατο τα “σταγονίδια”, τα “χουντικά φαντάσματα”, τους “αντιστασιακούς” και τους ήρωες του Πολυτεχνείου που υμνούσε στο ενδιάμεσο. Παραθέτουμε αυτούσιο το εδάφιο από την σημερινή του στήλη:
Και για του λόγου το αληθές, δείτε τι έγραφαν τα “Νέα” λίγα εικοσιτετράωρα μετά την εθνοσωτήριο του 1967: