Είμαστε σε κατάσταση πολέμου…
Πόλεμος. Το μέσον κατάκτησης λαών και κρατών. Συνήθως διεξάγεται με την χρήση στρατιωτικών όπλων.
Ο στόχος, η κοινωνική και οικονομική καταστροφή και στη συνέχεια, η κατάκτηση – υποδούλωση των ανθρώπων και –κυρίως- της οικονομίας.
Γίνεται πάντα με προϋπολογισμό εσόδων και εξόδων.
Στις ημέρες μας διεξάγονται αρκετοί πόλεμοι, οι οποίοι άλλοτε χαρακτηρίζονται ανθρωπιστικοί (για την απελευθέρωση λαών από σκληρά καθεστώτα) και άλλοτε θρησκευτικοί (για την ανάκτηση θρησκευτικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων).
Οι πόλεμοι, όμως, δεν έχουν πάντα στρατιωτικά χαρακτηριστικά, αφού εκείνοι που τους αποφασίζουν διαπίστωσαν πως δεν είναι δυνατόν να χρησιμοποιούν στρατιωτικά όπλα για την επίτευξη του στόχου τους, δηλαδή την υφαρπαγή του πλούτου των κρατών στα οποία επιτίθενται.
Σήμερα, σε ένα σημαντικό μέρος του πλανήτη, και κυρίως στις χώρες της Ευρώπης, διεξάγεται μία άλλη μορφή πολέμου, η οποία όμως διατηρεί τα ίδια χαρακτηριστικά και επιφέρει τα ίδια αποτελέσματα που έχει και ένας πόλεμος με συμβατικούς στρατιωτικούς μηχανισμούς.
Σήμερα, διεξάγεται (ή κατ’ άλλους κορυφώνεται) ένας οικονομικός πόλεμος. Και αυτός ο πόλεμος έχει νεκρούς. Και αυτός ο πόλεμος χρησιμοποιεί «όπλα» καταστροφής των κοινωνιών και των οικονομιών. Και αυτός ο πόλεμος σκοπεύει στην κατάκτηση χωρών, στην εξαθλίωση των πολιτών και στην υφαρπαγή του πλούτου.
Αυτός ο άτυπος πόλεμος, ο μη συμβατικός, είναι ίσως καταστροφικότερος, αφού ο «εχθρός» δεν είναι ορατός, έχει όνομα (αγορές) αλλά δεν έχει μορφή και παρουσιάζεται με επιχειρήματα οικονομικής βοήθειας «φίλων», «εταίρων» και «συμμάχων».
Σε αυτόν τον πόλεμο, που τον βιώνουμε ως κοινωνία, χρησιμοποιούνται μη συμβατικά όπλα, τα οποία στοχεύουν στην καθοδήγηση των πληθυσμών, στην χειραγώγησή τους και –τελικά- στην κατάκτησή τους. Ο «γκρίζος» πόλεμος, έχει ανθρώπινα θύματα, που παρουσιάζονται (από τα μέσα χειραγώγησης, προπαγάνδας και διαμόρφωσης της κοινής γνώμης) ως άτομα με ψυχολογικά προβλήματα και κανείς δεν αναφέρεται στο ποιός, πότε και γιατί δημιούργησε αυτά τα ψυχολογικά προβλήματα.
Ο πόλεμος που ζούμε δεν έχει κανέναν ηθικό περιορισμό, δεν καταγράφει εγκληματίες πολέμου και δεν αναγνωρίζει βίαιες πράξεις κατά των λαών, οι οποίοι και «καθοδηγούνται» από δοτές πολιτικές ηγεσίες, οι οποίες έχουν επιλεχθεί προσεκτικά για να εφαρμόσουν «κανόνες» παράδοσης στον ανώνυμο και απρόσωπο εχθρό. Δεν έχει καμία απολύτως σημασία εάν σκοπός του «κατακτητή» είναι η πρόσβαση σε χωράφια «παπαρούνας» ή η πρόσβαση σε ενεργειακά κοιτάσματα.
Σε αυτόν τον πόλεμο, εγώ κι εσύ πρέπει να κατανοήσουμε πως είμαστε θύματα και όχι αντίπαλοι (πάγια μέθοδος το διαίρει και βασίλευε) και στη συνέχεια να στραφούμε κατά εκείνων που επιδιώκουν τον εξανδραποδισμό μας. Είναι στο χέρι μας να κατανοήσουμε την ασκούμενη πολεμική μέθοδο που χρησιμοποιούν εναντίον μας.
Και είναι θέμα λογικής να αντιληφθούμε πως τελικά θα επιδιώξουν την μείωση του παγκόσμιου πληθυσμού, αφού μικρότερος πληθυσμός σημαίνει πως είναι και ευκολότερα ελεγχόμενος.
Υ.Γ Όσο «τραβηγμένο» κι αν σας φαίνεται, περιμένετε λίγους μήνες και αφού δείτε τις εξελίξεις, τότε θα μπορέσετε να σκεφθείτε τι μπορούσατε να κάνετε και δεν κάνατε, με αποτέλεσμα να μετατραπείτε από ανθρώπους σε δούλους…
