Ενώ η Ελλάδα πάει στη σύνοδο κορυφής σκεπτόμενη μόνο… τη δόση της και τίποτα άλλο, στην Ευρωπαϊκή Ένωση σοβεί υπαρξιακή κρίση, ένας πόλεμος μεταξύ Βρετανίας και γαλλογερμανικού «άξονα», ο οποίος μπορεί να επηρεάσει καθοριστικά τη συνολικότερη μοίρα της Ένωσης… Ο πόλεμος αυτός σχετίζεται με την ψήφιση από το Συμβούλιο Κορυφής του προϋπολογισμού της Ένωσης για τη περίοδο 2014-2020.
Τη στιγμή που εμείς λοιπόν ασχολούμαστε με τον δικό μας μικρόκοσμο (και καλά κάνουμε σε τελική ανάλυση, έως ένα σημείο όμως) η Ευρωπαϊκή Ένωση αγωνίζεται κυριολεκτικά για την επιβίωσή της, σε σημείο που το ελληνικό πρόβλημα να έχει καταστεί «άσχετο» με τα τεκταινόμενα.
Ο Έλληνας πρωθυπουργός πάει στις Βρυξέλλες… με άγριες διαθέσεις αφού στην ουσία αυτό που έγινε στο τελευταίο Eurogroup ήταν οι «εταίροι» μας να κρεμάσουν στον αέρα την κυβέρνηση η οποία αφού έκανε αυτό που της ζητήθηκε / απαιτήθηκε από τους Γερμανούς, δεν έλαβε αυτό για το οποίο έκανε όλα αυτά που έκανε. Το ελληνικό ζήτημα όμως δεν προβλέπεται να συζητηθεί στη συγκεκριμένη σύνοδο, κάτι το οποίο όλοι οι αναλυτές της χώρας επισημαίνουν αλλά δεν εξηγούν (πόσοι έχουν καταλάβει άραγε;) για ποιο λόγο κάτι τέτοιο θα συμβεί.
Η απάντηση στο ερώτημα γιατί η Ελλάδα δεν είναι το κυρίαρχο ζήτημα στην εν λόγω σύνοδο, έχει να κάνει με τη σύγκρουση του Λονδίνου με το Βερολίνο αναφορικά με το ψήφιση του προϋπολογισμού ή όχι. Το τι ακριβώς πρεσβεύει η κάθε πλευρά, αλλά το κυριότερο ποιες ακριβώς θα είναι οι συνέπειες μίας μη-συμφωνίας για το θέμα ή μίας συμβιβαστικής ημι-συμφωνίας, έχουν αναλυθεί σε πρόσφατο άρθρο – ανάλυση με τίτλο «Αγγλοσαξονικό καρφί στο φέρετρο της ΕΕ;» (http://www.defence-point.gr/news/?p=60752), το οποίο επειδή καθίσταται πιο επίκαιρο από ποτέ, προτείνουμε σε όσους φίλους δεν το έχουν διαβάσει να το κάνουν, με σκοπό να… φρεσκαριστεί η μνήμη και για να γίνει αντιληπτή η κρισιμότητα των στιγμών που διέρχεται ολόκληρη η ΕΕ.
Έτσι, λίγες ώρες πριν μεταβεί στις Βρυξέλλες, ο Ντέιβιντ Κάμερον λέει πως θα αγωνιστεί για μία «σκληρή αλλά ρεαλιστική» λύση στο θέμα. Από την πλευρά της η ΕΕ μέσω του Χέρμαν Βαν Ρομπέι φέρεται να προσφέρει μία συμβιβαστική λύση η οποία προβλέπει τη μείωση του προϋπολογισμού αλλά ταυτόχρονα και με μείωση των εκπτώσεων που γίνονται για τη Μεγάλη Βρετανία (περισσότερα για το «Rebate», το οποίο αγγίζει τα 3 δισεκατομμύρια λίρες Αγγλίας το έτος, στο προαναφερόμενο άρθρο / ανάλυση του «defence-point.gr»).
Ο Βρετανός πρωθυπουργός αποκάλυψε πως πρόκειται να διαπραγματευτεί «σκληρά» αναφορικά με την «απαράδεκτη» αύξηση του προϋπολογισμού της ΕΕ εν μέσω λιτότητας που επιβάλλεται στη χώρα του, αλλά και των μέτρων λιτότητας που επιβάλλονται και σε άλλες χώρες της Ευρώπης.
Για την Αγγλία ο δρόμος στη συγκεκριμένη διαπραγμάτευση φαίνεται πως είναι μονόδρομος. Είτε το Λονδίνο θα πάρει αυτό που θέλει, είτε θα θέσει «ΒΕΤΟ» στην υιοθέτηση ενός προϋπολογισμού ο οποίος είναι σχεδιασμένος με τέτοιο τρόπο ώστε να απαντήσει στη κρίση της ευρωζώνης (τουλάχιστον έτσι διατείνονται οι συγγραφείς του). Υπενθυμίζεται, πως σε πρόσφατα γκάλοπ το 56% των Βρετανών πολιτών φέρονται να ζητάνε την έξοδο της χώρας από την ΕΕ, κάτι το οποίο διευκολύνει τον Άγγλο πρωθυπουργό στη διαπραγμάτευσή του. Στο εσωτερικό δε του συντηρητικού κόμματος, θεωρούν τον προϋπολογισμό της ΕΕ ως ένα από τα μεγαλύτερα «σκάνδαλα» όλων των εποχών.
Μέσα στο συγκεκριμένο πλαίσιο, το Λονδίνο φαίνεται να έχει θέσει τη «κόκκινη γραμμή» του, η οποία είναι η αύξηση του προϋπολογισμού να κινηθεί στα όρια του πληθωρισμού και όχι παραπάνω, κάτι το οποίο όλοι γνωρίζουν πολύ καλά πως δεν είναι επαρκές ώστε να επιβιώσει η ευρωπαϊκή οικονομία εν μέσω της κρίσης. H ουσία των εξελίξεων είναι μία: Το Λονδίνο με πρόφαση την αύξηση του προϋπολογισμού εν μέσω λιτότητας, στην ουσία επιδιώκει την απεμπλοκή του από τη χρηματοδότηση του προϋπολογισμού, ενώ απειλεί πως δεν πρόκειται να τον ψηφίσει, με αποτέλεσμα οι διαπραγματεύσεις για το συγκεκριμένο θέμα να παραταθούν, επιτείνοντας την αβεβαιότητα αναφορικά όχι μόνο για την ανάπτυξη της Ένωσης αλλά για την ίδια της την επιβίωση.
Καλό είναι να συνυπολογίσει κανείς και την υποβάθμιση από τον οίκο Moody’s της Γαλλίας, η οποία έχασε τα «τρία Α» με αποτέλεσμα να την υποβιβάσει σε σχέση με τη Γερμανία και να επιτείνει την αβεβαιότητα στο εσωτερικό της, με ότι αυτό σημαίνει για τη διαπραγματευτική ισχύ τόσο της ίδιας όσο και του γαλλογερμανικού άξονα γενικά, ο οποίος όπως έχουμε αναφέρει και στο παρελθόν δεν πρόκειται να μακροημερεύσει εάν η Γαλλία αισθανθεί ως ο αδύναμος κρίκος της σχέσης, με σημαντικές επιπτώσεις στις ενδο-ευρωπαϊκές ισορροπίες.
Μετά από όλα αυτά υπάρχει κάποιος να πιστεύει πως η Ελλάδα, όσες «αγριάδες» και να κάνει ο πρωθυπουργός μας θα εισακουστεί ή θα ληφθεί υπόψη στη συνάντηση; Εκτός βέβαια και αν ξαφνικά η Αθήνα, με δικαιολογία τη πρόσφατο άδειασμα από το Eurogroup, αρχίσει να υποστηρίζει τη Μεγάλη Βρετανία αναφορικά με το θέμα του προϋπολογισμού, ή αν η ίδια απειλήσει να μπλοκάρει την ψήφισή του…
Αυτά βέβαια κινούνται στο θέμα της φαντασίας διότι τα «γερμανικά αυγά» που κρατάει το πολιτικό σύστημα της χώρας κάτω από τις μασχάλες του, δεν θα πρέπει να σπάσουν με τίποτα… Έλα όμως που όταν σε θεωρούν δεδομένο δεν σε υπολήπτονται και αποτελείς τον εύκολο στόχο για το όποιο παιχνίδι, στην εσωτερική ή την εξωτερική πολιτική θελήσει να παίξει ο «ηγεμόνας»…