Αυτό που μένει πια στην Άννα Διαμαντοπούλου, κατά κόσμον Άννα Μαρία Αντουανέτα της Κοζάνης, είναι να βουτήξει τις παλάμες της μέσα στις στάχτες (της Ελλάδας) και ύστερα να μουντζουρώσει, με αργές σαδιστικές κινήσεις, τα πρόσωπα των μαθητών για τις απρεπείς χειρονομίες τους. Στη συνέχεια, αφού τους αλυσοδέσει, θα τους σύρει στους κεντρικούς δρόμους της πόλης των Ιωαννίνων, υπό το φλογισμένο βλέμμα του πεινασμένου όχλου, επιτυγχάνοντας έτσι την “ενδεικτική τιμωρία” τους μέσα από τη δημόσια διαπόμπευση.
Άλλωστε, η Άννα Διαμαντοπούλου είναι ο κατεξοχήν υπερασπιστής των βυζαντινών μεθόδων και ο θρασύτατος τιμητής του αυτοκρατορικού παρασκηνίου.
Στο Βυζάντιο, ο δικαστής έβαζε το χέρι του σε στάχτη και λέρωνε το πρόσωπο του τιμωρούμενου, διαπομπεύοντάς τον με αυτόν τον τρόπο. Αυτή, ήταν η βυζαντινή “μούντζα”. Και αυτή ακριβώς θα είναι η “ενδεικτική τιμωρία” των μαθητών για τη μούντζα κάποιων εφήβων σε ένα σάπιο βυζαντινό κατεστημένο, που εκπροσωπεί επάξια με το ήθος και τις πράξεις της η Άννα Διαμαντοπούλου.
Πριν γίνουν όμως όλα αυτά και προτού εφαρμοστεί η “ενδεικτική τιμωρία”, για την οποία η λαλίστατη υπουργός φρόντισε να μας ενημερώσει ότι έχει δώσει σχετικές εντολές, η ίδια φρόντισε να τιμωρήσει το σύνολο των μαθητών της χώρας:
- αφήνοντάς τους χωρίς βιβλία για μια ολόκληρη σχολική χρονιά
- αφήνοντας τα ελληνόπουλα να κάνουν μάθημα σε κρύες και παγωμένες αίθουσες
- αφήνοντας τα παιδιά της επαρχίας να περιμένουν επί ματαίω να περάσει κάποιο λεωφορείο για να τους πάει στο σχολείο τους
- αφήνοντας τους γονείς των μαθητών χωρίς δουλειά, ως σταυροφόρος της τρόικας, των Μνημονίων και όλων των εφαρμοστικών νόμων
- αφήνοντας, το 2012, τα ελληνόπουλα να πεινούν.
Ω… σκοτεινή Αυτοκράτειρα της ίντριγκας και της γελοιότητας, πόσο θράσος κρύβεις ακόμα μέσα σου για να μιλάς για “ήθος” και για “ενδεικτική τιμωρία”;
Άλλωστε, η Άννα Διαμαντοπούλου είναι ο κατεξοχήν υπερασπιστής των βυζαντινών μεθόδων και ο θρασύτατος τιμητής του αυτοκρατορικού παρασκηνίου.
Στο Βυζάντιο, ο δικαστής έβαζε το χέρι του σε στάχτη και λέρωνε το πρόσωπο του τιμωρούμενου, διαπομπεύοντάς τον με αυτόν τον τρόπο. Αυτή, ήταν η βυζαντινή “μούντζα”. Και αυτή ακριβώς θα είναι η “ενδεικτική τιμωρία” των μαθητών για τη μούντζα κάποιων εφήβων σε ένα σάπιο βυζαντινό κατεστημένο, που εκπροσωπεί επάξια με το ήθος και τις πράξεις της η Άννα Διαμαντοπούλου.
Πριν γίνουν όμως όλα αυτά και προτού εφαρμοστεί η “ενδεικτική τιμωρία”, για την οποία η λαλίστατη υπουργός φρόντισε να μας ενημερώσει ότι έχει δώσει σχετικές εντολές, η ίδια φρόντισε να τιμωρήσει το σύνολο των μαθητών της χώρας:
- αφήνοντάς τους χωρίς βιβλία για μια ολόκληρη σχολική χρονιά
- αφήνοντας τα ελληνόπουλα να κάνουν μάθημα σε κρύες και παγωμένες αίθουσες
- αφήνοντας τα παιδιά της επαρχίας να περιμένουν επί ματαίω να περάσει κάποιο λεωφορείο για να τους πάει στο σχολείο τους
- αφήνοντας τους γονείς των μαθητών χωρίς δουλειά, ως σταυροφόρος της τρόικας, των Μνημονίων και όλων των εφαρμοστικών νόμων
- αφήνοντας, το 2012, τα ελληνόπουλα να πεινούν.
Ω… σκοτεινή Αυτοκράτειρα της ίντριγκας και της γελοιότητας, πόσο θράσος κρύβεις ακόμα μέσα σου για να μιλάς για “ήθος” και για “ενδεικτική τιμωρία”;